HIERONIMIANUM (VII)
Patrzmy w Niebo, nieustannie. I uczmy się małymi krokami zdążać w stronę Królestwa. Ta mała droga, jak u św. Teresy z Lisieux albo bł. Karola de Foucauld, to powolne, uparte podążanie, krok za krokiem, w codziennym naśladowaniu Jezusa.
HIERONIMIANUM (VI)
Pan Bóg pragnie zamieszkać w mojej duszy. I On tego dokona, pomimo moich słabości. Warto w sztuce modlitwy, bez której nie istnieje prawdziwe życie, słuchać mądrych nauczycieli, a takim na pewno jest czeski jezuita, kard. Tomáš Špidlík.
HIERONIMIANUM (V)
Umiłowanie prawdy, wbrew wszystkiemu, prowadzi nas do życia wiernego Bogu. Jak uczy Ojciec John Chapman: Nic nie jest tak proste, jak życie duchowe. „Chapman…? – zapyta ktoś – nie słyszałem!” Otóż właśnie Chapman, John Chapman, który w dzieciństwie był chorowity i dlatego rodzice musieli sprowadzać mu nauczycieli. A on słuchał tych prywatnych lekcji, a pomiędzy – czytał, czytał i czytał. Mnóstwo książek angielskich, francuskich, niemieckich i włoskich. Taki mały poliglota. Potem pojawił się na Oxfordzie, a jeszcze później porzucił anglikanizm na rzecz świętej wiary katolickiej (7 grudnia 1890). Czyli prawie jak kard. John Newman.
HIERONIMIANUM (IV)
Prawdziwie pokorna miłość potrafi siedzieć cicho i cierpieć po cichu, bez narzekania. Tego uczy Żółty zeszyt, czyli zapis ostatnich czterech miesięcy życia świętej Teresy z Lisieux. Tej, która powtarzała, że wszystko jest łaską. Najmłodsza córka Państwa Martin, Ludwika i Zelii, przeszła do historii jako Teresa od Dzieciątka Jezus, Mała Tereska. Przeżyła 24 lata, w tym 17 miesięcy choroby, 3 miesiące leżenia i 37 godzin agonii. Od niej uczymy się, że trzeba nieustannie patrzeć w niebo i powtarzać Jezusowi: Kocham Cię bardzo, bardzo!
HIERONIMIANUM (II)
Bądźmy cierpliwi: nigdy sukces, natychmiastowa skuteczność czy aprobata świata nie pozwolą na osiągnięcie największego zwycięstwa, nie pozwolą nam istnieć w miłości. Takiego istnienia należy szukać w codzienności, stawiając uparcie pytania pełne pokory i ufności. Przykładem takiego cierpliwego życia jest kard. Robert Sarah.
HIERONIMIANUM (III)
W pokornej i ufnej postawie rodzi się duch kontemplacji. Duch prawdziwie głębokiej modlitwy: Modlić się to patrzeć na Boga i pozwolić, żeby On na mnie patrzył… Tak uczy kard. Robert Sarah w swoim dziele Bóg albo nic. Co ciekawe, wiele jego myśli można odkryć w wydanej w 1583 roku Drodze doskonałości świętej Teresy z Avila. Teresa Wielka (nie mylić z młodszą o trzy wieki karmelitanką, Teresą od Dzieciątka Jezus) to wielki autorytet w dziedzinie modlitwy i kontemplacji. Święta Teresa od Jezusa nie tylko przypomina nam nieustannie: „SOLO DIOS BASTA!” (Bóg sam wystarczy), ale jest też bohaterem przepięknej historii – okazuje się, iż starsza karmelitanka również może nosić imię Teresy od Dzieciątka Jezus:
HIERONIMIANUM (I)
Kościół to wspólnota ducha, a nie dywagacje rozmazanych intelektualistów, którzy usiłują grać rolę nowych faryzeuszów w wielkim teatrze współczesności. Dlatego liczy się oko, liczy się to, w którą stronę patrzysz, a nie zarozumiała głowa albo natchnione serce. Życie duchowe nie jest subtelnym intelektualizmem albo sentymentalnym uczuciem. To pokorne podążanie za Tym, Który Jest. To cudowna ucieczki z „niewydarzonej” doczesności do królestwa wiecznej chwały. Wszystko zaczyna się od pokory… jak uczy abp Bruno Forte.
